Tobi @ World Cup Big Air in Moskou

De World Cups Big Air zitten er weer op voor dit seizoen. Na London, Stockholm, Grenoble en Stoneham werd de laatste afgelopen weekend verreden in Moskou. US-teamriders Tobias Aalderink en Richard de Ruiter reisden af naar Rusland, en ook Pim Stigter was uiteraard van de partij. Tobi deed behalve aan de Big Air ook mee aan een Europacup halfpipe, bezocht een voorstelling van het Bolshoi Ballet en dronk natuurlijk een glaasje(s) wodka. Lees hier zijn report:Door Tobias Aalderink Korston Hotel en CasinoNa een wat hectische transfer van het vliegveld naar het hotel in Moskou (er zitten hier en daar een paar grote gaten in de snelweg waar de chauffeur met slalombochten omheen scheurde…) keek ik ernaar uit om even een uurtje te chillen voordat de ridersmeeting begon. Waar ik niet op had gerekend was het gekkenhuis waar ik de komende dagen in zou verblijven. Het Korston Hotel en Casino bleek redelijk centraal gelegen tussen hartje stad en het Universiteitsgebouw waar ook de schans was opgebouwd. Ik kwam binnen en werd meteen door een paar bizar brede beveiligingsmensen vriendelijk maar toch dringend verzocht mijn boardbag en rugzak door de X-ray machine te halen. Dit was meteen een goede indicatie met het soort mensen waarmee ik het hotel zou delen. Een beetje hotelkamer in Moskou kost namelijk een klein fortuin, in het geval van het Korston was dit zo’n 300 Euro per nacht. Er liepen dus aardig wat mannen met poen en natuurlijk mocht de vrouwelijke begeleiding (tegen betaling) niet ontbreken. Zeker op een vrijdag -en zaterdagavond zit de lobby vol met schaars maar toch stijlvol geklede dames die voor een vergoeding hun “service”aanbieden. Dit is Moskou: Alles kan en alles mag, maar je moet er wel voor kunnen betalen, anders ben je niets.Europa Cup HalfpipeIk was een dagje eerder naar Rusland gegaan dan de rest, zodat ik nog kon deelnemen aan een halfpipe wedstrijd in de buurt. De grote verassing was dat in de buurt wel heel dicht bij bleek. Op zo’n halfuurtje met de bus vanaf het hotel, net aan de rand van de stad ligt een klein heuveltje ongeveer zo hoog als baan 3 in Zoetermeer. Er zijn 3 afdalingen, een gewone piste, een zeer goed onderhouden park met vette kickers en een pipe. Helaas was de pipe erg slecht, de transition was goed en supersmooth maar hij was gewoon veel te undervert. Dat betekende in de praktijk dat je gewoon niet hoger kon gaan als een metertje of anderhalf omdat je anders gegarandeerd op de coping zou knallen. Na een lange dag met vele kwalificatie- en finaleruns eindigde ik uiteindelijk op een 3de plek achter Luka Jeromel en Martin Cernik. Luka had een mooie run met constante hoogte een een frontside 720 tailgrab. Martin en ik hadden ongeveer dezelfde run met back-to-back 720’s en 540’s.Moskou CityDe volgende dag was een dagje sightseeing in de stad. De rest van de Nederlandse vertegenwoordiging was ondertussen aangekomen en met z’n vieren (Pim, Richard en Roel van de NskiV) pakten we de metro richting centrum. Metro rijden in Moskou is een bijzondere ervaring op zich. De metrostations worden ook wel de paleizen van het gewone volk genoemd, ze zijn groots afgewerkt met marmer en kroonluchters en het is er altijd druk en bezig. Nummer een op de toeristen agenda is natuurlijk het Rode Plein, met aan de noordkant het Nationaal Historisch Museum en aan de zuidkant de Sint-Basiliuskathedraal (de blikvanger van Moskou). De westgrens van het Rode Plein wordt gevormd door een hoge muur waarachter zich het Kremlin bevindt, de regeringszetel van Rusland en een gigantisch complex van honderden jaren Russische Monarchie. Niets minder indrukwekkend dan de gebouwen rondom het Rode Plein is het hoofdgebouw van de Staatsuniversiteit van Moskou. Het is met zijn 36 verdiepingen 240 meter hoog en bevat ruim 5000 kamers en zo’n 30km gangen. Het werd in opdracht van Stalin gebouwd als machtsymbool na da Tweede Wereldoorlog. Een indrukwekkende locatie om een snowboardwedsrijdje te houden!World Cup Big AirWe hadden de schans de dag van tevoren al even bekeken, maar toch was het weer even een wenkbrauw beweging van ongeloof toen we aankwamen. Dit ding was zo gigantisch groot! Denk aan de stellage van Rotterdam keer 4. De aanloop is niet een smal streepje sneeuw maar gewoon een piste die met een bully geprepareerd kon worden. De bouw was al in november afgelopen jaar begonnen en er hadden ook al skiwedstrijden en andere snowboard evenementen op plaatsgevonden.Richard en ik zaten in de eerste heat. De schans was perfect, met 12 meter table niet groot maar je haalde er leuke airtime uit. Helaas was de landing puur ijs en een harde wind gooide je ook weleens uit balans. “Gewoon niet aan denken en gaan” was het motto! Richard stickte zijn eerste backside 720 clean, maar werd bij zijn tweede poging vol door de wind gegrepen en haalde nog maar net de landing. Ik had meer geluk wat de wind betreft maar kon mijn beide frontside 900 toch niet helemaal mooi neerzetten…Pim deed het in de tweede heat helaas niet veel beter. Hij hing bij beide sprongen vet in de lucht en draaide mooie backside 900’s, alleen de landingen waren ook niet wat ze zouden moeten zijn. Er stonden dus geen Nederlanders in de finale.Uiteindelijk won Stefan Gimpl voor ongeveer 20000 juichende toeschouwers. Op plek 2 en 3 kwamen Thomas Franc en Marco Grilc. Marco liet met zijn laatste sprong het publiek nog even helemaal uit hun dak gaan door een perfecte dubbelbackflip wildcatstyle neer te zetten. (Voor filmpjes van de Big Air finale check http://www.fissnowboardworldcup.com/fis_snowboard/ )

Stefan Gimpl wint in Moskou en wordt overall Big Air kampioen van ’08/’09La SylphideZelf heb ik de finale niet kunnen bijwonen, omdat ik een kaartje had weten te bemachtigen voor het wereldberoemde Bolshoi ballet. Nou ben ik niet een typische ballet of opera ganger, maar deze kans kon ik mij niet laten ontlopen. In de wereld van het klassieke ballet gaat er namelijk niets boven het Bolshoi.Ik begrijp nu ook alle heisa die word gemaakt rondom dit theater. In mijn nog jonge dagen heb ik al heel wat voorstellingen mogen aanschouwen, maar er gaat werkelijk niets boven de grootsheid, de elegantie en de sfeer van het Bolshoi ballet. De voorstelling heette La Sylphide ging over een Sylph (een soort luchtelf) die verliefd word op een Schotse prins, James. Hij is vanaf het eerste moment compleet door haar betoverd. Het probleem is dat James op dat moment al verloofd is met Effie, en de voorbereiding voor de trouwerij zijn in volle gang. James kiest toch voor de Sylph er volgt haar naar haar wereld diep in de bossen. Effie blijft met een gebroken hart achter. James doet verwoede pogingen de Sylph het hof te maken, maar een Sylph is een mythisch en ongrijpbaar wezen en kan niet zomaar worden bemind.Uiteindelijk weet James, met de hulp de boze heks Madge, de Sylph aan zich te binden, niet wetende dat dit de gewisse dood voor elke Sylph betekent. Terwijl James treurt om de dood van de Sylph ziet hij hoe in de verte de trouwerij plaatsvindt van Effie met zijn rivaal Gurn.James realiseert zich dat hij, in een poging het ongrijpbare te bezitten, alles is kwijtgeraakt. (Spreek je Russisch en ben je reuze benieuwd geworden, check http://www.youtube.com/watch?v=_cXieswQJJA US-red;) AfterpartyDe afterparty mag natuurlijk niet ontbreken. En ja… het was weer gekkenhuis! Vodka en paaldansen gaan erg goed samen… en meer ga ik daar niet over zeggen haha!De volgende dag zaten we moe maar tevreden te wachten op onze vlucht naar huis en de stille glimlach op ieder z’n gezicht zei genoeg: Volgend jaar weer!!!Tobi schreef eerder een report over de World Cup Big Air in London Zijn nieuwe teampage vind je vandaag of morgen ook hier.Foto’s: Tobias Aalderink, Oliver Kraus/FIS, Damir Yussupov/Bolshoi Theatre